Tek başına yürümen bile onların esaretinden seni kurtarmaya yetecektir. Belki de tek başına yapacağın yolculuk seni sen ile daha çabuk buluşturacaktır.
Kendimi penceresiz ve çok kirli kapkaranlık bir odada bir çocuk olarak buldum.
Kendimle yüzleşmem o yüzden çok ağır oldu.
Belki de 40 yıl onu o karanlık, kokmuş ve pis odada terk edip gitmiştim.
Kendim olduğumuzu zannettiğimiz büyüdüğümüz kimlik…
İşte o kimlik biz değiliz.
Bize giydirilen elbise ile kamufle edilmiş kimlik o.
Gerçek kimliğiniz aslında çocuklukta terk edip geldiğiniz kimliğiniz.
Ne kadar ağır gelmişti bana.
Dakikalarca ağlamıştım.
Günlerce yüzleştim. O karanlık ve pis odada bırakıp, terk ettiğim kendimin yüzünü güldürmek için çok emek verdim.
Günlerce emek verdim. O kapkaranlık ve pis odayı bembeyaz, penceresi olan ve çiçekli bir bahçeye açılan yer haline getirmek için günlerce uğraştım.
Ne manyakça bir şey değil mi?
Keşke herkes bu manyaklığı yapabilse…
İşte o gün ayağa kalktım ben.
Eğer o karanlık ve pis odada boynu bükük bıraktığım çocukluğumla barışmış olmasaydım inanın bugün yaşamıyor olacaktım.
Bütün ruhumla hissedip boynuma sarılıp beni affettiği gün yaşamaya başladım.
Bana bazen diyorlar çok öfkelisin.
Ben tertemiz çocukluğumu ve ben olan gerçek kimliğimi 6 yaşında din, inanç, millet, örf, adet, töre elbiseleri ile yok eden ve izini kaybettiren insanlara öfkeliyim.
Bu öfkem şahsi bir kin değil.
Bugün hala köşe başlarını tutmuş bu haramilerin hangi kimlikle karşınıza çıkacağını bilemezsiniz.
40 senemi yok ettiler.
Tertemiz vicdanlı evlatlarımızın ve değerlerimizin bu haramiler tarafından hala sömürülüyor olması, hala bu haramiler tarafından hayatlarının yok ediliyor olması beni öfkelendiriyor.
Bugün şartlar ne olursa olsun hayatı yaşamaktan zevk alıyorsam kendi kimliğimle barışmamdan dolayıdır.
Hayatın zorluklarına karşı bugün çözüm üretebiliyorsam kimliğimle barışmamdan dolayıdır.
Korku sınırını aşıp, hiç bir şeyden korkmamayı başarabilmişsem kimliğimle barışmamdan dolayıdır.
Kendinle yüzleşmek. Gerçekten bir cehennem.
Din kitaplarında anlatılan cehennemin ateşi bu kadar insanı yakamaz.
En büyük cehennem ne deseler insanın kendisi ile yüzleşmesi derim.
O yüzden boşuna uğraşmasınlar.
Hayat cehennemden cennete doğru gidilen yoldur.
Ateşin içinden geçmeden cennet yurduna geçebilecek tek bir Allah’ın kulu yoktur.
Hiç bir tarikat, hiç bir cemaat, hiç bir inanç ve hiç bir öğreti seni senle yüzleştirmenin kapısına götüremiyorsa at hepsini çöp sepetine.
Tek başına yürümen bile onların esaretinden seni kurtarmaya yetecektir.
Belki de tek başına yapacağın yolculuk seni sen ile daha çabuk buluşturacaktır.