Bir gün zaman dönerse, başladığı o yere,
Bilmediğin yok olur, bilinen söz konuşur.
“Rahim” denen gerçeği, yaşadın mı bir kere
Sevginin tezahürü, ruhundan öz konuşur.
Zaman denilen mefhum, hükmünü yitirince
Konuşan dil lal olup, sözünü bitirince
Limandaki herkesi, son gemi götürünce
Sözün bittiği yerdir, orada göz konuşur.
Biletler yanar artık, bu gidilen son gemi
Buradaki herşeyin yaşanılan son demi
Ya umutla gidersin, ya yaşarsın matemi
Aşk odunda yandıysan, yandığın köz konuşur.
Alfabede son nokta, yazar ise kalem “Mim”
Saat çalar son gongu, bunu çözen arif kim
Sebep sonuç tahtında, hükmünü veren hakim
Yıllardır sevgiliye duyulan haz konuşur.
Sahnedeki oyuncu artık sadece sensin.
O an itibariyle, geride kalan dünsün.
Düne kadar canandın, bugünden sonra cansın.
Sevgiliyle yanyana, yaptığın naz konuşur.
Mehmet TEKECİ